Başlığa tezat bir ben var benden içeri :
Hayatım boyunca bana anlamlı gelen şeyleri en çok aklımı kaybettiğim zamanlarda gerçekleştirmiş olduğumu düşünmek ne tuhaf bir duygu.Bu duygunun bana sınırsız bir dünya yarattığını,ruhumu özgürleştirdiğini hissediyorum.Devamlı otokontroller altında olan yaşamım yılda birkaç defa birkaç günlük süreçte frene hiç basmıyor,emniyet kemeri takmıyor. Nasıl oluyor da sonunda aslında varacağım bir yer olmamasına rağmen inatla yürüyorum.Bir son değil aslında istediğim,sadece yolda yürürken yaşadığım mutluluğu bir kere daha tadabilmek.Kimseyi düşünmeden sadece ben olabilmek,hissederek yaşayabilmek.O nedenle benim bir ömüre ihtiyacım yok uzun uzun yaşanacak,kısacık dakikalar ve an'ları anı yapacak sevgiler var...Sonuç değil sebep olanlar için kısa bir teşekkür bu...Ya hiç olmasaydı...Eksik kalacaktım,en sevdiğim sözcüklerle beraber hükümsüzleşecektik...
Sevgilerimle,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder