Her zaman bir bahanemiz vardır sağlıklı hareket etmemek için;işten çıkmışızdır yorgunuzdur,çocuğumuzla oynamışızdır yorgunuzdur,hava kötüdür yorgunuzdur bla bla bla...Sadece kendimizi kandırırız.İşte o kandırıkçılardan biri de benim.Hareketsiz bir yaşama mahkumum ne yazık ki işimden dolayı.Hareket etmem gerekirse de asla bir noktadan bir noktaya yürümeyenlerdenim.Üşengeçliğimden aslında.Tabi bunu yeni yeni idrak etmiş bulunuyorum.
Geçirdiğim trafik kazası sonrası dizimde müzmin bir ağrı mevcuttu ve şu son haftalarda yaşadığım en büyük sıkıntım boynumla ilgili oldu.Çeviremiyorum,uyuyamıyorum,çalışamıyorum.Oldukça sıkıntı çektim.Fizik tedavi ve kas gevşetici ilaçlarımla bir nebze rahatlamış olsamda sağlıksız olduğumu,pimpirikli olduğumu ve abarttığımı farkettim.Yaptırdığım vücut testlerinde aslında daha yeni 30 yaşıma basmışken vücut yaşımın 32 olduğunu söylemişlerdi,uzun zaman geçmesine rağmen ben ne yaptım;oturmaya devam ettim.Bu esnada vücudumu çok fazla dinlediğimi anladım,hep S.O.S veren acılı cümleler kuruyordu bana.Fiziksel anlamda bakıldığında oldukça sağlıklı görünen bir fizik ve kilodayım.Ama kendimi küflenmiş hissedişimin nedenini birkaç basamak çıktığımda nefes nefese kalışıma bağlıyorum veee artık bu gidişatıma bir dur demenin vakti gelmişti.
Spora başladım.
Başladığım günden bu yana kendimi inanılmaz seviyede iyi hissediyorum.İş çıkışı hemen eve gelip üzerimi değiştiriyor ve neredeyse iki saate yakın zamanımı spora ayırıyorum.Eğer sekme durumu olursa kendimi okuldan kaçmış gibi hissediyorum.Mesela bugün bir futbol sahası ve tenis kortu büyüklüğündeki mesafeyi birkaç defa etrafında turlayarak koştum.En son ne zaman koştuğumu hatırlamıyorum bile.Göğsüm sıkıştı nefes alamadım resmen boğazım yandı ama bir süre sonra alıştım geçmişti,başlangıç seviyesinde bile olsa koşabilmiştim.Sağlıkla ilgili rahatlamamın yanısıra sosyal hayatımın gelişmesine de yardımcı oluyor bu durum.Her yaş grubundan insanla tanışıyor,selamlaşıyor ve sohbet ediyorum.Geceleri daha derin ve rahat uyumak gibi bir farkta yaşıyorum.Günün stresinin üzerimden akıp gittiğini hissediyorum,müzik dinliyorum resmen kafam bomboş oluyor.Bu anlarda sorunların da gözümde küçüldüğünü hissedebiliyorum.İçimden tatlı bir cengaver çıkıveriyor :) Formumu ki benim form kavramım asla görsel değil tam anlamıyla bulduğum zaman işte o zaman hedefime ulaşmış olacağım.Ertelemenin bir faydası yoktu,siz de bedeninize değer verin ilerleyen yıllarda sağlığınıza çok ihtiyacınız olabilir.
Çok sevdiğim bir sözle bitirmek istiyorum:
''Hayat belki bir gündür,o gün belki bugündür''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder