Bir Bebeğin Günlüğünden - 6.ve 7.gün

Bugün biraz halsiz uyandım.Neyim var bilmiyorum ama babam ateşimin yükseldiğinden bahsediyordu.Annemin her halinden paniklediği belli oluyor.Babam anneme göre daha soğukkanlı duruyor.Doktorla görüşüyorlar.Yapılması gerekenleri anlatan doktoru dinlerken babam,annem panik halinde dolaşmaya devam ediyor.Anne dur artık,sana bakmaktan başım döndü.Beni odama götürüyorlar,annem beni giydiriyor.Sakın o şapkayı takma,offf ya yine mi karizmam dağılacak.Neyse bunlarla uğraşacak durumda değilim zaten.

Yine dışarı çıkıyoruz.Merhaba dünya,güneş ne güzel parlıyor böyle.Bu defa dünyanın güzel yönlerini görmeye çalışacağım.Nefes almamız kolaylaşsın diye bir sürü ağaç var çevrede. Yeşilliklere bayıldım.Kuş sesleri de günü güzelleştiren diğer bir faktör.Şu kuşların neye benzediğini bir görebilsem ama annem o kadar korumacıki etrafıma bakamıyorum bile.Arabamıza biniyoruz.Baba bana araba kullanmayı öğretmelisin mutlaka.Ne kadar çok insan var sokaklarda.Herkes koşturmaca içerisinde.Ama bugün tamamen gülümseyenlere bakacağım.Mutsuzlar ordusu,hastalığıma ilave yapmasın.İşte şurada bir çift var,elele tutuşmuşlar.Birbirlerini sevdikleri gözlerinden okunuyor çünkü gülümsemelerine yansıyan gözlerinin ışıltısını görebiliyorum.Aşk güzel şey.Biraz ileride elma şekeri yiyen çocuk ne kadar da mutlu.Babasına koşuyor,kucaklıyor babası sevgi böyle bir şey.Ben de yürüyeceğim bir gün.O zaman kimse beni tutamayacak.Diğer tarafta yaşlı dedeler oturmuş sohbet ediyolar,ama gülümsüyor hepsi.Dedelerin yüzüne yayılan enerji onları olduklarından daha genç gösteriyor.Eski topraklar.

İşte hastane..Biraz sonra doktorumla kucaklaşacağım.Geçen haftadan bu yana yüzyüze görüşemedik özlemiştir beni.Güzel bir doktor yardımıyla doğmuş olmaktan ne kadar gurur duysam az.Bakalım sağlığımla ilgili neler diyecek.Annemin yüzüne bugün gördüğüm gülümsemelerden yayılsın istiyorum.Mutsuzluğunu sevmiyorum.Kontrolüm bitiyor.Birşeyim yokmuş,normal düzeyde bir ısı artışı.Ben gülerek hararet yapmış olduğumu söylemek istiyorum ama hala konuşamıyorum.Bu sevinçli haber üzerine ailece sarılıyoruz.İşte bu;iyiyim...

ERTESİ GÜN

Bugün hikayemin son günü,aslında anne karnındaki dakikalarımdan başlayarak anlattığım tüm hikayem benim için asla gerçek olmayacak kadar güzeldi.Oysa ben anne ve babasının kimliği tespit edilememiş,çocuk esirgeme kurumuna sevk edilmiş kimsesiz bir bebeğim.Burada büyüyeceğim veya beni gerçek anlamda sevip sevmediğini kestiremeyeceğim insanların yanına evlatlık verileceğim.Eğer beni tanıma şansları olsaydı annem ve babamın beni bu derece çok seveceğine inandırırdım kendimi aynı anlattıklarım gibi.Hikayemi yazdım,yazdığıma inandım.Gerçek yaşamımda bunların hiçbiri olmayacak.Ama büyüdükçe hayatın benden aldığı eksiklikleri yine güneşin doğuşunu ya da kuşların ötüşünü ya da bir annenin gülümseyişini gördüğüm zaman bir nebze olsun unutacağım.Bugün benim dünyaya gözlerimi açışımın 7.günü.Bugün benim için diğer günlerden farksız.Bugün benim için umut nerede ya da umutlarımı daha doğar doğmaz kim çaldı bilmiyorum...

SON